Yung pagkatapos mong pagkatiwalaan, sisirain niya lang ng ganun ganun lang. Nakakainis diba? Yung mga pinagsamahan niyo. Yung pagsasabi mo sa kanya ng mga nararamdaman mo. Yung mga panahong, kayo lang nakakaintindi sa sarili niyo. Yung hindi kayo halos mapaghiwalay. Yung medyo nagseselos sayo yung barkada mo dahil mas kasama mo siya kesa sa kanila. Nakakalungkot na nakakainis isipin na ganun siya. Na pinagkatiwalaan mo siya. Medyo nakakasisi pala.
Unang beses akong natraydor mga grade 5 siguro ako nun. Ang bata diba? HAHAHA. Ganito kasi yun. May pinagawang assignment. Mga polygons yun eh (sa pagkakaalam ko). Yung isa kong kaklase, kumpleto niya. Puno ata yung blackboard. Tapos yung TRAYDOR kong kaibigan sabi sakin, "Ang yabang niya noh. Dami niyang sagot." Ako naman, di ko alam sasabihin ko. Sinabi ko na lang "Oo nga eh..." Tapos tumingin na lang ako sa pisara (LALIM! Pwede namang blackboard! XD) habang sinusulat yung mga polygons na yun. E di yun nga. Pagtapos ng klase, iyak ng iyak yung nagsusulat sa blackboard. Ang kwento, nabaliktad. Ewan ko kung ano pa pinagsasabi nung TRAYDOR kong kaibigan. Basta sumisigaw yung nagsusulat sa board ng "Iisang tao ka lang. Alam mo kung sino ka." Tapos, si TRAYDOR friend patawa tawa lang... tinanong ko kung sino ba yung tinutukoy niya. Kung ako ba o kung sino ba. Kaclose niya din kasi si girl na umiiyak. May napagtanungan ako kung bakit umiiyak at sinabi nga na may nagsabi daw na ang yabang niya. Ang chismosa ko diba? HAHAHA. Ang sagot ni TRAYDOR friend, "Hindi.Hindi ikaw yun." sarcastically habang patawa tawa (Sama ng ugali diba? Sarap hambalusin ng pader? :D) Sa pagkakatanda ko, nalaman kong ako. Nalaman kong binaliktad niya yung kwento. Sira TIWALA. Mababaw yung storya pero nandun pa rin yung pagkatraydor. HAHAHAHA Nonsense right? Bago pa eh pagtyagaan.... Pero kasi alam mo yung pinagkakatiwalaan mo siya eh. Ang sakit! (drama?) The next day, naghanap ako ng NEW, TRUE FRIENDS. Naging masaya ako sa ginawa ko. Siya? Nandun siya kung saan ay FIT ang ugali niya. Nagsorry naman siya. Pinagbigyan ko. Pero wala na yung trust. (Lovelife lang? Ganun kasi ako magpahalaga ng kaibigan.)
Pangalawang beses. Seryoso kaming naghahanap ng classroom sa college na pinag aaralan ko. Hindi ko pinapansin yung cellphone ko. Wala rin naman kasing katext. Basta haggard kaming barkada. Eh kami lang din yung nagsipag pumasok kaya may pinagawa pa tuloy yung prof namin. Nung nakakita na kami ng classroom, ginawa na namin yung activity. Chineck ko cp ko at nakita ko nga may mga text. Sinagot ko naman silang lahat kahit alam kong ang tagal bago ko sila nareplyan. And my not-so-friend entered the room. Nagdadabog siya. Sabi niya pa "Di man lang nagrereply!" at ang ewan ng itsura niya. Nakakatuwa na nakakainis makita mga ganun.. Nag init ulo namin magbabarkada. Kapag ba hindi ka nareplyan, magwawala ka? (exaggerated ako. HAHAHA) Alam ko na hindi nga ganun kaganda araw niya nung maaga aga pa. Kasi nga pagod dahil nag gala siya with friends at ang daming nagtatanong kung papasok ba yung klase namin. Eh, isa siya sa gustong pumasok. Halos lahat ayaw. Dinamayan na nga lang siya pumasok aasta pa ng ganun? (kalma! kalma! XD) So yun nga. Nung nasa classroom kami, sa kabilang side sila naupo kasama mga friends niya. Kumabaga, may barkada siya, may barkada ako, pero close kami dati as in. So yun... Sa sobrang inis siguro, nagparinig si friend 1. Hindi naman parinig. Kumabaga sa sobrang inis, nilabas niya na. Sabi niya, "Leche! Ang init." which is mainit naman talaga sa classroom. React naman si not-so-friend sabi niya ng pabulong pero dinig namin, "Nagmumura pa!". Nagbubulungan sila sa classroom at siguro aware sila na nadidinig namin. So lumabas si not-so-friend kasama ang late niyang friend na hindi pa alam ang storya. Sabi ni Friend 1, na former friend nila not-so-friend, na ganun ang way nila para pag usapan ang nangyayari. Kunwari lalabas ng classroom. So hindi na namin pinansin. Lahat kami tinago yung galit namin. Nung tapos na kami, lumapit si not-so-friend kay Friend 2 at sinabing "Pakopya kami." sabay haltak ng papel. Hindi na lang kami umimik. (Kung ikaw, kokopya ka pa ba pagkatapos ng mga parinig at pagbubulungan na ginawa mo?) So yun.. Paglabas namin ng classroom, tsaka kami nagkwentuhan.
The next day, nagpaparinig sila. At hindi namin pinapansin kasi nga papansin sila. Alam niyo yung mukha akong tanga dati?
Flashback...
Pag nagtext siya na balikan namin siya sa school, babalik kami. Para lang samahan siya. Isang text lang.
Di niya kaya naisip yun? Na kami, laging nandun pag kailangan niya. Saklap diba? Tapos yung feeling na alam mo. Alam mo na pinag uusapan ka niya at ng mga friends niya habang nakatalikod ka. TRAYDOR!
Haay. Move on na tayo. Hayaan natin sila kung saan sila masaya. Kung saan nila nakikita kaligayahan nila. Ang akin lang, isipin din muna ang advantage at disadvantages ng pagiging TRAYDOR MO SA ISANG KAIBIGAN. Mahirap humanap ng kaibigang totoo.
Yun lang :D
Unang beses akong natraydor mga grade 5 siguro ako nun. Ang bata diba? HAHAHA. Ganito kasi yun. May pinagawang assignment. Mga polygons yun eh (sa pagkakaalam ko). Yung isa kong kaklase, kumpleto niya. Puno ata yung blackboard. Tapos yung TRAYDOR kong kaibigan sabi sakin, "Ang yabang niya noh. Dami niyang sagot." Ako naman, di ko alam sasabihin ko. Sinabi ko na lang "Oo nga eh..." Tapos tumingin na lang ako sa pisara (LALIM! Pwede namang blackboard! XD) habang sinusulat yung mga polygons na yun. E di yun nga. Pagtapos ng klase, iyak ng iyak yung nagsusulat sa blackboard. Ang kwento, nabaliktad. Ewan ko kung ano pa pinagsasabi nung TRAYDOR kong kaibigan. Basta sumisigaw yung nagsusulat sa board ng "Iisang tao ka lang. Alam mo kung sino ka." Tapos, si TRAYDOR friend patawa tawa lang... tinanong ko kung sino ba yung tinutukoy niya. Kung ako ba o kung sino ba. Kaclose niya din kasi si girl na umiiyak. May napagtanungan ako kung bakit umiiyak at sinabi nga na may nagsabi daw na ang yabang niya. Ang chismosa ko diba? HAHAHA. Ang sagot ni TRAYDOR friend, "Hindi.Hindi ikaw yun." sarcastically habang patawa tawa (Sama ng ugali diba? Sarap hambalusin ng pader? :D) Sa pagkakatanda ko, nalaman kong ako. Nalaman kong binaliktad niya yung kwento. Sira TIWALA. Mababaw yung storya pero nandun pa rin yung pagkatraydor. HAHAHAHA Nonsense right? Bago pa eh pagtyagaan.... Pero kasi alam mo yung pinagkakatiwalaan mo siya eh. Ang sakit! (drama?) The next day, naghanap ako ng NEW, TRUE FRIENDS. Naging masaya ako sa ginawa ko. Siya? Nandun siya kung saan ay FIT ang ugali niya. Nagsorry naman siya. Pinagbigyan ko. Pero wala na yung trust. (Lovelife lang? Ganun kasi ako magpahalaga ng kaibigan.)
Pangalawang beses. Seryoso kaming naghahanap ng classroom sa college na pinag aaralan ko. Hindi ko pinapansin yung cellphone ko. Wala rin naman kasing katext. Basta haggard kaming barkada. Eh kami lang din yung nagsipag pumasok kaya may pinagawa pa tuloy yung prof namin. Nung nakakita na kami ng classroom, ginawa na namin yung activity. Chineck ko cp ko at nakita ko nga may mga text. Sinagot ko naman silang lahat kahit alam kong ang tagal bago ko sila nareplyan. And my not-so-friend entered the room. Nagdadabog siya. Sabi niya pa "Di man lang nagrereply!" at ang ewan ng itsura niya. Nakakatuwa na nakakainis makita mga ganun.. Nag init ulo namin magbabarkada. Kapag ba hindi ka nareplyan, magwawala ka? (exaggerated ako. HAHAHA) Alam ko na hindi nga ganun kaganda araw niya nung maaga aga pa. Kasi nga pagod dahil nag gala siya with friends at ang daming nagtatanong kung papasok ba yung klase namin. Eh, isa siya sa gustong pumasok. Halos lahat ayaw. Dinamayan na nga lang siya pumasok aasta pa ng ganun? (kalma! kalma! XD) So yun nga. Nung nasa classroom kami, sa kabilang side sila naupo kasama mga friends niya. Kumabaga, may barkada siya, may barkada ako, pero close kami dati as in. So yun... Sa sobrang inis siguro, nagparinig si friend 1. Hindi naman parinig. Kumabaga sa sobrang inis, nilabas niya na. Sabi niya, "Leche! Ang init." which is mainit naman talaga sa classroom. React naman si not-so-friend sabi niya ng pabulong pero dinig namin, "Nagmumura pa!". Nagbubulungan sila sa classroom at siguro aware sila na nadidinig namin. So lumabas si not-so-friend kasama ang late niyang friend na hindi pa alam ang storya. Sabi ni Friend 1, na former friend nila not-so-friend, na ganun ang way nila para pag usapan ang nangyayari. Kunwari lalabas ng classroom. So hindi na namin pinansin. Lahat kami tinago yung galit namin. Nung tapos na kami, lumapit si not-so-friend kay Friend 2 at sinabing "Pakopya kami." sabay haltak ng papel. Hindi na lang kami umimik. (Kung ikaw, kokopya ka pa ba pagkatapos ng mga parinig at pagbubulungan na ginawa mo?) So yun.. Paglabas namin ng classroom, tsaka kami nagkwentuhan.
The next day, nagpaparinig sila. At hindi namin pinapansin kasi nga papansin sila. Alam niyo yung mukha akong tanga dati?
Flashback...
Pag nagtext siya na balikan namin siya sa school, babalik kami. Para lang samahan siya. Isang text lang.
Di niya kaya naisip yun? Na kami, laging nandun pag kailangan niya. Saklap diba? Tapos yung feeling na alam mo. Alam mo na pinag uusapan ka niya at ng mga friends niya habang nakatalikod ka. TRAYDOR!
Haay. Move on na tayo. Hayaan natin sila kung saan sila masaya. Kung saan nila nakikita kaligayahan nila. Ang akin lang, isipin din muna ang advantage at disadvantages ng pagiging TRAYDOR MO SA ISANG KAIBIGAN. Mahirap humanap ng kaibigang totoo.
Yun lang :D
